- favilla
- făvilla, ae, f. [Sanscr. root bhā-, to shine; Gr. pha-, phôs, etc., cf. Lat. fax], hot cinders or ashes, glowing ashes, embers (cf. cinis).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose): ibi favillae plena coquendo sit faxo (psaltria). Ter. Ad. 5, 3, 60:2.
scintillas agere ac late differre favillam,
Lucr. 2, 675; cf. Ov. M. 7, 80; and:cum contectus ignis ex se favillam discutit scintillamque emittit,
Plin. 18, 35, 84, § 358:candens,
Verg. A. 3, 573:cana,
Ov. M. 8, 525:e carbone restincto favilla digito sublata,
Plin. 26, 11, 72, § 118:cinis e favilla et carbonibus ad calefaciendum triclinium illatus,
Suet. Tib. 74:nihil invenit praeter tepidam in ara favillam,
id. Galb. 18: vi pulveris ae favillae oppressus est. (Plinius), Suet. Fragm. Hist., ed. Roth, p. 301.—In partic., the ashes of the dead still glowing:B.corporis favillam ab reliquo separant cinere,
Plin. 19, 11, 4, § 19:ibi tu calentem Debita sparges lacrima favillam Vatis amici,
Hor. C. 2, 6, 23; Tib. 3, 2, 10; Prop. 1, 19, 19; Verg. A. 6, 227; Ov. F. 3, 561.—Transf.:* II.salis,
powder of salt, Plin. 31, 7, 42, § 90.—Trop., a glimmering spark, i. e. beginning, origin:haec est venturi prima favilla mali,
Prop. 1, 9, 18.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.